Zeecontainers stapelen met waterstof

Op een industrieterrein in Nijmegen wordt hard gewerkt aan een duurzame toekomst. In een van de assemblagehallen van het bedrijf Hyster-Yale staat een enorm geel frame van een reach stacker, een verrijdbare kraan die geladen zeecontainers stapelt. “We werken heel hard aan innovatieve oplossingen om hier een waterstofvariant van te maken”, zegt Joost Hoogduin, ingenieur en projectleider bij Hyster-Yale. Dat lukt, in de haven van Valencia rijdt al een uitstootvrije reach stacker rond.

Dit soort vernieuwende machines ontwikkelt Hyster-Yale niet alleen. Het bedrijf krijgt momenteel hulp van Automotive-studenten Mika en Mark. Een van hen werkt aan een nieuwe soort omvormer voor de reach stacker. De ander aan een testbank, waarmee het bedrijf onder andere het waterstofopslagsysteem kan testen. “Zo kunnen we de veiligheid waarborgen, voordat het systeem naar de klant wordt gebracht”, aldus Mark.

De activiteiten van Hyster-Yale zijn een puzzelstuk in een enorme verduurzamingsopgave: het uitstootvrij maken van goederenvervoer. “Die uitstoot is behoorlijk groot. Wereldwijd is mobiliteit, dus al het vervoer- en personentransport, verantwoordelijk voor 25 procent van de CO2-uitstoot”, zegt Bram Veenhuizen, lector Automotive Research bij de HAN University of Applied Sciences. “Het is een grote uitdaging om dat vervoer te vergroenen”, vertelt de lector.

Zo’n 12 procent van de CO2 die een huishouden uitstoot, komt door nieuwe spullen en kleding, becijferde Milieu Centraal. Die uitstoot zit dus voor een deel in het vervoer ervan. “Na de productie worden producten vaak op een pallet geplaatst. Die pallet wordt in een container gezet en die container wordt vervolgens met een reach stacker op een schip geplaatst”, ligt Hoogduin toe. “En in heel veel fases wordt brandstof gebruikt.”

Meer over de samenwerking
en de vraagstukken waar Hyster-Yale en HAN aan werken? Beluister de podcast.

Er zijn verschillende manieren om van vervuilende brandstoffen af te komen. Voertuigen kunnen bijvoorbeeld geëlektrificeerd worden, zodat ze geladen kunnen worden met groene stroom. Maar voor veel grote apparaten blijkt dat geen aantrekkelijke oplossing. Als een voertuig urenlang moet opladen, kan het niet gebruikt worden. En als een groep zware voertuigen tegelijk geladen wordt, is de maximale capaciteit van het elektriciteitsnet snel bereikt.

Daarom zet Hyster-Yale voor hun grote machines en voertuigen, zoals de reach stacker, in op waterstof. Dan kunnen ze - tussen laadbeurten door - tanken en snel weer in actie komen. Dat wil niet zeggen dat dit een gemakkelijke opgave is. Want hoe zorg je dat een waterstofvoertuig tegen een stootje kan? Hoe zorg je dat waterstof betaalbaar wordt? Hoe krijg je waterstoftankstations op de juiste plek? En hoe zorg je dat de klant een nieuw product accepteert? Er zijn nog veel uitdagingen om te overwinnen. 

De meest basale uitdaging is misschien wel de beschikbaarheid van groene waterstof. Die wordt gemaakt door duurzaam opgewekte elektriciteit om te zetten met een elektrolyser. Dus om aan een groeiende vraag van waterstof te kunnen voldoen, hebben we veel meer windmolens en andere duurzame opwekkingstechnologie nodig, laat lector Veenhuizen weten. En die ontwikkeling heeft tijd nodig. Veenhuizen: “Het beste wat jij nu kunt doen, is geen pakketjes bestellen.”