Zo moeder, zo dochter

Ruth houdt zich als opleider, trainer en adviseur voor de Academie Mens en Maatschappij bezig met Post-hbo en het thema Leven Lang Ontwikkelen. Kyra is 2^e-jaars student Communicatie in Nijmegen.

Zo moeder, zo dochter? Lijken jullie op elkaar?

“Ik ben echt een combi van mijn vader en moeder”, antwoordt Kyra lachend. “Mijn moeder en ik hebben wel dezelfde uitstraling maar qua uiterlijk lijk ik meer op mijn vader. Qua karakter ben ik soms meer chaotisch, Ruth heeft dat minder. Daarnaast ben ik ook wat harder. Ik kan bijvoorbeeld makkelijker ‘nee’ zeggen. Wat we heel erg gemeen hebben met elkaar is dat we altijd vrolijk en sociaal zijn.”
Ruth: “Ik ben ook chaotisch hoor. Ik merk aan Kyra dat zij de laatste tijd veel over dingen nadenkt. Ik ben zelf ook echt een nadenker en een twijfelaar.”
“Ik denk heel erg na en doordenk dingen altijd. Ik handel wat minder snel uit emotie”, beaamt Kyra.

Allebei op de HAN: toeval, of vooraf bedacht?

“Ik ben 22 jaar geleden vanuit Zuid-Duitsland naar Nederland gekomen,” vertelt Ruth. “Ik had toen al Voeding & Diëtetiek gestudeerd, ik was verpleegkundige en ik heb een 1e-graads lerarenopleiding afgerond. Die combinatie maakte mij wel aantrekkelijk voor de HAN, vooral voor het post-hbo-gedeelte. Toen Kyra klaar was op de middelbare school zijn we wel naar verschillende scholen wezen kijken, maar het werd uiteindelijk toch de HAN.”
Kyra: “Ik heb eerst nog HRM gestudeerd aan de HAN. Mijn moeder riep altijd al dat ik Communicatie moest gaan studeren, maar ik wilde natuurlijk niet naar haar luisteren, als puber zijnde. Mijn moeder kon aan haar collega’s dingen voor mij vragen over de studie Communicatie, dat heeft mij wel geholpen in mijn studiekeuze. De HAN is gewoon lekker dichtbij voor mij, dat vind ik ook fijn.”

Wat spreekt je aan bij de HAN?

“Ja, zoals ik net ook al noemde: lekker dichtbij!” antwoordt Kyra. “Ik vind het leuk dat er veel jonge docenten lesgeven op mijn studie. Daarnaast bevalt de combi van praktijk en leren mij heel erg. Dan zit je niet alleen maar met je neus in de boeken. Ik vind de sfeer op Laan van Scheut fijn, lekker knus!”
Ruth: “Toen ik begon dacht ik: fijn dat ik een baan heb gevonden. Langzaamaan krijg je steeds meer een idee van wat de HAN is. Ik vergelijk mijn baan ook veel met de banen van vriendinnen uit Duitsland. Ik denk dat ik hier veel meer mogelijkheden heb ten opzichte van hen daar. In Nederland ligt het arbeidsethos veel hoger dan in Duitsland.”
“Klopt, mensen melden zich sneller ziek en nemen sneller vrij. Ze hebben in Duitsland een andere cao”, voegt Kyra toe.
Ruth: “Ik heb nu erg veel variatie in mijn baan. Dat zou ik in Duitsland denk ik niet hebben in een vergelijkbare functie.”

Op de HAN heb je natuurlijk ook veel vrije dagen. Wat doen jullie in de gezamenlijke vakanties?

“Ik neem niet alle schoolvakanties op hoor. Ik heb in het verleden erg veel gewerkt, maar ik word wel wat wijzer en neem nu op tijd rust”, antwoordt Ruth.
Kyra: “In principe hebben we inderdaad tegelijk vakantie. In de zomer- of kerstvakantie nemen we wel even de tijd voor elkaar. Dan gaan we samen een dagje weg of samen op vakantie.” 

Wat voor type student is Kyra?

Ruth: “Een student die moet ‘doen’ en uitgedaagd moet worden door projecten. Ze neemt graag de leiding en is heel ijverig. Daarom past Communicatie zo goed bij haar. Ze wil graag tot goede producten komen”.
Kyra: “Ik presteer onder druk.”
Ruth: “Daar verschillen wij in.”

De HAN werkt er hard aan het verschil te maken in de maatschappij. Hoe maken jullie zelf het verschil?

Ruth: “Ik werk voor het zwaartepunt Fair Health. Daarbuiten probeer ik actief aan te sluiten bij het bewonersoverleg in onze wijk. Ik heb een biologisch groentepakket, waar ik heel blij mee ben! En we hebben nu ook eindelijk zonnepanelen. Daarnaast probeer ik meer duurzaam en gezond te leven. Ik vind het belangrijk om ‘met en voor elkaar’ te leven. Daar bedoel ik mee dat ik kijk naar: wat hebben wij nodig en wat hebben anderen nodig? We hebben al een netwerk voor mantelzorgers opgericht. Dat probeer ik een beetje te onderhouden. Ik wil meer doen voor de wijk, maar daar heb ik nog even geen tijd voor.”

Ik reageer lachend dat Ruth een bezig bijtje is, waarop zij reageert: “Ja, maar ik kan ook heel goed lui zijn hoor!”

Ook Kyra draagt, net als haar moeder, een steentje bij aan het verschil maken in de maatschappij. “Ik help anderen waar ik kan. Ik sta altijd klaar voor iedereen en vind het belangrijk dat iemand zich op zijn gemak voelt. Ik bied graag een luisterend oor,” antwoordt Kyra.