367559 Coverfoto / headerfoto zo vader zo zoon, 3 paar schoenen naast elkaar

Bezige bijen, dat zijn moeder Astrid (51) en dochter Puk (19) zeker. Astrid werkt bij de Services-afdeling MCV en organiseert onder andere de Open Dagen en Open Avonden. Puk is 1e-jaars Ondernemerschap en Retailmanagement. En broertje Joep (17)? Die studeert óók aan de HAN.

Na wat gepuzzel en geschuif in de agenda’s zitten we nu toch bij elkaar voor het interview. Astrid heeft een drukke week en Puk was nog aan het werk op de HAN.

Zijn jullie altijd zo druk?

“Ja, vaak wel. Ik kom net thuis, ik heb gewerkt op de HAN via Start People. Naast mijn studie doe ik vaker dit soort klussen, hartstikke leuk,” vertelt Puk enthousiast.
Astrid is in haar werk een echte regelaar. Zijn jullie beide zulke bezige bijen, Astrid? “Ja, dat zeker. Ik hou echt van het organiseren en regelen. En, ik werk niet alleen bij de HAN, ik ben ook nog raadslid. Er is dus altijd wel iets te doen. En Puk is ook graag aan het werk op de Open Dagen bijvoorbeeld, dat is goed te combineren met haar studie. Ze vindt het bruisende en het werken met een gezellige groep mensen erg leuk.”

Zo moeder zo dochter, dus?

Puk: “Nee, mijn moeder opvolgen is niks voor mij. Als ik zie wat er allemaal komt kijken bij de organisatie van die evenementen, alle details… dat is niet mijn ding. Ik heb meer interesse in het ondernemerschap en heb daarom ook voor de studie Ondernemerschap en Retailmanagement gekozen.” Ze zit op dit moment in het 1e jaar en dat bevalt haar goed. Hiervoor deed ze een mbo-opleiding. Zowel zij als haar moeder vonden de overstap best spannend.
Astrid: “Ik wist niet of ze het aan zou kunnen. Maar het blijkt juist heel goed bij haar te passen, het projectmatige werken vooral.”

Mocht je eigenlijk wel naar een andere hogeschool of was de HAN een ‘moetje’?

“Ik heb zelf heel bewust voor de HAN gekozen, ik heb ook bij Avans gekeken. Daar lag de nadruk meer op retail en dat wilde ik juist niet. De sfeer bij de HAN sprak me ook meteen aan, net als de jonge docenten. En de Laan van Scheut (in Nijmegen, red.) is gewoon echt superleuk!”, antwoordt Puk.

“Haar broer heb ik wél letterlijk naar de Open Dag van de HAN gesleept”, vertelt Astrid lachend. “Ik heb hem er neergezet en gezegd: dit is mijn zoon en hij wil naar Avans, jullie hebben een half uur om hem er van te overtuigen toch naar de HAN te gaan.” En dat is gelukt, want ook broer Joep is dit jaar begonnen aan dezelfde opleiding als zijn zus.

Gaat het thuis alleen nog over de HAN?

Puk: “Nee hoor, gelukkig niet. Ik zit niet bij m'n broer in de klas, maar we kunnen wel dingen met elkaar bespreken. Hartstikke handig juist. En dat mijn moeder er werkt, is ook een voordeel. Ik kan regelmatig even met de auto meerijden naar huis. Als er een keer echt iets niet goed gaat, vertel ik dat wel aan mijn moeder. Ze heeft dan tips bij wie ik moet zijn voor een oplossing.”

dea266b0-0cfc-11ee-add5-02565807075b zo moeder zo dochter, Astrid Bannink en dochter Puk Floor

Astrid: “Het is voor mij heel nuttig dat ik de andere kant eens zie, hoe het voor studenten is op de HAN. Ik organiseerde bijvoorbeeld jaren de HAN Intro voor nieuwe studenten. Nu zag ik hoe ontzettend belangrijk het is dat dat goed geregeld is. En ik kreeg mee hoe Puk en Joep dit hebben ervaren. Dat kan ik meenemen in mijn werk. Verder hebben we het niet steeds over Puk haar studie hoor. Ik hoef me niet echt met haar te bemoeien. Ze heeft heel bewust voor de studie gekozen en plant altijd zorgvuldig vooruit. Joep doet dat heel anders, echt als een jongen vind ik. Die komt er om 22 uur ’s avonds achter dat hij nog iets moet inleveren.”

Heeft Puk dat van jou Astrid, dat gedrevene?

Astrid: “Niet echt, nee. Ik vond het vroeger lastig om te bedenken wat ik wilde. De tijd was ook anders, ik werd niet echt gestimuleerd om meer uit mezelf te halen. Dat doe ik bij mijn kinderen bewust wel. Maar ze heeft ook wel zelf echt een drive. Ik had altijd last van faalangst.”

Over mijn vraag of Nijmegen een leuke studentenstad is, hoeft Puk niet na te denken: “Zeker! Ik ga er regelmatig stappen in de weekenden. Ik woon wel thuis en ben niet het type dat er iedere woensdag- en donderdagavond rondhangt. Mijn broertje wel, die is amper thuis en wil graag op kamers na zijn propedeuse.” Ook Astrid heeft mooie herinneringen aan de stad: “Hun stamcafé is het Bascafé, dat ken ik ook goed. Bijzonder dat het nog bestaat en dat het ook bij mijn kinderen in de smaak valt!”

Is je moeder op haar plek op de HAN?

Puk: “Ja, ze past er helemaal tussen. Ik zie hoe ze in haar element is als ze weer van alles aan het organiseren is. Er werken zoveel verschillende mensen binnen de HAN, dat maakt ook dat ik het zelf leuk vind om er te werken. En inmiddels hebben we ook Joep ingelijfd. En oh ja, mijn vriend!”

Astrid vult Puk aan: “En, onze neef is er conciërge en een vriend van een vriendin hebben we als docent binnengehaald. Ik werk hier al heel wat jaren (vanaf 2008, red.) maar ben nog niet uitgekeken. Vooral het enthousiasme en de enorme hoeveelheid kennis en expertise vind ik heel mooi. De HAN is daarin nog wel eens te bescheiden, want we hebben echt veel in huis. Geen dag is voor mij hetzelfde. Ik heb leuke collega’s en veel vrijheid in mijn werk."

"Elkaar iets meer aanspreken, dat zou nog wel goed zijn als collega’s. Ik heb zelf een opleiding Systemisch Kijken gevolgd. En vind het daardoor wel interessant om te zien hoe mensen met elkaar omgaan en hoe het systemisch werkt binnen een organisatie.”

De HAN werkt er hard aan het verschil te maken in de maatschappij. Hoe maken jullie zelf het verschil?

Puk bekent lachend: “Dat zou ik nog wel meer kunnen doen. Ik ben me bewust van bijvoorbeeld het milieu en duurzaamheid, dit zijn ook belangrijke thema’s binnen de opleiding. Vaak doe ik nog wel wat voor mezelf goed uitkomt. Ik kan daarin best een stapje extra zetten.” Astrid tegen Puk: “We letten er thuis wel op dat we wat minder lang douchen. En de verwarming gaat wat lager, dat moet ook wel in ons monumentale pand.” “O ja”, vult Puk aan, "samen naar de HAN rijden is natuurlijk ook iets wat we doen en wat een klein beetje helpt.”

Astrid vertelt dat ze de grootste fan is van de Billy Cup, de duurzame koffiebeker die je binnen de HAN steeds weer kunt inruilen na gebruik. “Die heb ik altijd bij me. En verder ben ik eigenlijk altijd opgewekt, ik sta open voor veranderingen. Daarmee probeer ik ook het verschil te maken. Ik vind regelmatig ergens iets van en wil dan graag mensen die niet voor zichzelf op kunnen komen, een stem geven. Dat is voor mij ook de belangrijkste reden om raadslid te zijn. Vanaf de zijlijn roepen is gemakkelijk, ik wil graag echt meedenken en meebeslissen.”

Meer lezen?

Robert en Thijs

Sport, sport en nog eens sport. Daar draait het om, voor vader Robert en zoon Thijs.

329d4f2e-0cfc-11ee-8006-02565807075b Zo vader zo zoon Robert en Thijs. Gearmd naast elkaar in zwart sport-shirt.

Mieneke en Tessa

Moeder Mieneke en dochter Tessa delen de passie voor lesgeven. Mieneke werkt in Arnhem, Tessa geeft les in Nijmegen.

d6c7167c-0cfa-11ee-b768-02565807075b Mieneke Tempelmann en Tessa Kleijn op de HAN Pabo voor kunstwerken van studenten. Deze foto is gemaakt voor een artikel in de rubriek Zo moeder, zo dochter.

Michael en Michelle

Met dank aan een tip van dochter & HAN-student Michelle werkt vader Michael alweer 2 jaar bij de HAN.

3af07ca2-0cfa-11ee-8343-02565807075b Een foto van vader Michael en dochter Michelle Lambertus. Geplaatst door HB.

Martin en Vera

Vader Martin en dochter Vera kozen toevallig allebei voor de HAN: de een als docent, de ander als student. Beide zijn ze eigenwijs en leergierig.

8c873ba8-0cf7-11ee-a8eb-02565807075b Een foto van vader Martin en dochter Vera Bos. Bij het interview Zo vader, zo dochter. Geplaatst door HB.

Melanie en Mirke

Een leven lang ontwikkelen? Daar weet moeder Melanie alles van. Grote kans dat haar leergierige dochter Mirke haar achterna gaat.

375167 Een foto van moeder en dochter voor bij het interview met Melanie en Mirke. Geplaatst door HB.