Zo vader, zo zoon

Thijs: "Laatst werd ik in het dorp meteen herkend als 'de zoon van'. Door mijn uiterlijk wist iemand die mij nog niet kende, meteen wie ik was. Dat zegt genoeg!” 

Robert: "Ja, we lijken inderdaad op elkaar. Als Thijs voetbalt, loopt hij op het veld precies zo als ik vroeger. Qua persoonlijkheid hebben we ook veel overeenkomsten." 

Thijs: “Van mijn docenten, de collega’s van mijn vader, hoor ik vaak dat ik op dezelfde manier omga met leerlingen als mijn vader met studenten. We zijn zachtaardig en gaan voor een persoonlijke benadering.” 

Thijs: "De omgeving van de HAN is best bekend voor mij. Daarnaast is het gebouw fijn, omdat alles dicht bij elkaar te vinden is. De meeste docenten staan bijna tussen de studenten in.” 

Robert: “Hoe wij als docenten er voor studenten zijn, spreekt mij erg aan. Op de HAN kan ik mijn ambitie kwijt. Voor mij is het belangrijk dat kinderen goed bewegingsonderwijs krijgen. Daar kan ik aan bijdragen door betrokken te zijn bij de professionele ontwikkeling van studenten.” 

Thijs: “De HAN ALO is echt gericht op het overbrengen van bewegingsonderwijs op leerlingen. Dat past bij mijn stijl van lesgeven. Als ik een andere opleiding had moeten kiezen, was ik misschien wel geschiedenisleraar geworden. De omgang met leerlingen vind ik echt leuk.” 

Robert: “De vrijheid die mijn team en ik krijgen is prettig. Samen brengen we verandering aan in het onderwijs. Voor een mooi idee en een goed plan wordt ruimte gemaakt. Daarnaast vind ik de afwisseling tussen praktijk en theorie interessant. Het ene moment sta je buiten op het veld, even later sta je binnen in een theorielokaal." 

Robert: "We komen elkaar bijna elke dag tegen, afhankelijk van onze roosters. De kans is groot dat je elkaar ziet op de gang." 

Thijs: "Een van mijn eerste lessen op de ALO was een hoorcollege van mijn vader. Daarna heeft hij 1 keer ingevallen voor een andere docent. Dat was minder vreemd dan ik van tevoren had verwacht. Gelukkig gebeurt dit niet al te vaak, zodat ik mijn opleiding vooral mijn eigen ding kan houden."

Robert: “Ik probeer er rekening mee te houden dat ik geen les geef aan de klas van Thijs. Zo kan ik Thijs de ruimte geven om zijn eigen weg te vinden tijdens de opleiding. De ALO maak ik niet alleen mee als docent, maar ook als ouder. In het onderwijs kan ik daar mijn voordeel mee doen.”

Robert: "Aan de keukentafel gaat het vaak over sport en lesgeven. Dan ontkom je er niet aan om het af en toe te hebben over keuzes die we als opleiding maken." 

Thijs: "Soms ben ik best kritisch. Dan geef ik door aan mijn vader wat er beter had gekund vanuit het standpunt van student. Verder is het fijn om mijn vader om raad te vragen. Bijvoorbeeld in de voorbereiding van mijn stage. Dan ben ik benieuwd hoe hij dat aan zou pakken." 

Robert: "Voor studenten, omdat ik graag voor ze klaar sta en ze echt wil helpen in het vinden van hun pad. Als studentcoach begeleid ik 3 verschillende klassen daarbij.” 

Thijs: "Voor de leerlingen op mijn stageschool maak ik het verschil. Dat doe ik door leerlingen net dat zetje extra te geven om mee te doen. Na mijn vorige stage kreeg ik van een moeder het mooie compliment dat ik haar zoon meer zelfvertrouwen gegeven heb. Dat kaartje staat nog steeds op mijn slaapkamer omdat ik trots ben dat me dat gelukt is. De leukste uitdaging is om verschillende niveaus binnen een sportles te geven zodat iedereen zich uitgedaagd voelt."