Nieuwjaarswens voor 2023

Er zijn wel betere tijden geweest voor optimisten. Bij nieuwjaarswensen horen woorden van hoop, van perspectief. Hoop en perspectief zijn nu alleen wel wat overdekt door zorgen om het hier en nu. En ook om het verderop en later.

Ik breng de kerstvakantie door in een houten huisje in Zweden. De winter is hier donker, lang en koud. Het wordt pas na 9 uur licht en alweer kort na 15 uur donker. Zweden omarmen de winter, maar bereiden zich er wel goed op voor. Voorraden zijn op orde en huizen goed voorbereid. Het tekent misschien wel de volksaard, of het verraadt hun filosofie: je kunt de externe factoren niet echt beïnvloeden, maar je kunt je er wel op voorbereiden en inrichten. Ze maken het binnenshuis behaaglijk en licht. Ze zoeken elkaar op. Dat is voor mij een voorbeeld voor hoe we omgaan met de wereld om ons heen.

Berichten van vrienden uit Oekraïne geven een soortgelijke levensles. Zij zijn het jaar 2022 optimistisch begonnen met wensen voor geluk en gezondheid. Geen mens die rekening hield met wat hen vanaf 24 februari 2022 overkwam. Wat toen ondenkbaar was, is nu dagelijkse realiteit. De veerkracht die zij tonen, is ongekend en ontroerend. Als midden in de nacht de elektriciteit het opeens wel doet, dan staan ze op om de dingen te doen waarvoor ze stroom nodig hebben. Het land draait door, niet gebroken door de niet aflatende reeks van aanvallen. De saamhorigheid draait op volle oorlogssterkte.

Niet bij de pakken neerzitten. ‘If life gives you lemons, make lemonade’ is geen afgezaagd gezegde maar een puntige samenvatting van een levenshouding. Het jaar 2023 zal ongetwijfeld ook weer verrassingen brengen, en daar zullen ook onaangename verrassingen bij zitten. Ik wens ons meer toe van wat ik in het afgelopen jaar al zag. Saamhorigheid en de wil om een verschil te maken.

Toen de oorlog in de Oekraïne uitbrak, gingen onze studenten en collega’s om studenten uit Rusland en Oekraïne heen staan. Precies zo ook rondom de protesten in Iran, toen we als HAN-gemeenschap uiting gaven aan de oproep om rechten van mensen te eerbiedigen. Ook bij ‘Coming out Day’ en ‘Orange the World’ zijn er studenten en collega’s die het initiatief nemen om aandacht te besteden aan de boodschap: iedereen hoort erbij, iedereen is welkom en mag zich bij ons geborgen voelen.

Dit zijn geen momenten van zelfgenoegzaamheid dat het allemaal al klaar is en af. Het zijn momenten waarop we uitdrukken hoe belangrijk het is om vanuit een sterke basis, vanuit een gemeenschapsgevoel de buitenwereld, met al zijn uitdagingen en beproevingen, goed aan te kunnen.

Ik wens alle studenten en collega’s van de HAN veel saamhorigheid en veerkracht toe in 2023!

Certainly there have been better times for optimists. New Year’s greetings should include words about hope and possibilities. But hope and possibilities are somewhat obscured by worries about the here and now, as well as the future and what’s to come.

I’m spending my Christmas holiday in a log cabin in Sweden. Winter here is dark, long, and cold. It doesn’t get light until after 9 am, and it’s dark again shortly after 3 pm. Swedes embrace the winter but prepare well for it. Their cupboards are well-stocked and their houses well-prepared. Perhaps this reflects their national character or reveals their philosophy: you can’t really influence external factors, but you can prepare and equip yourself to deal with them. They make their homes feel cozy and bright, and they seek each other out. That, to me, is an example of how we should deal with the world around us.

Messages from friends in Ukraine offer a similar life lesson. They began 2022 with optimism, wishing for happiness and health. No one considered what would happen to them starting 24 February 2022. What was unthinkable then is now everyday reality. The resilience they demonstrate is unprecedented and moving. When the electricity comes on suddenly in the middle of the night, they get up to do the things that require power. The country keeps running, unbroken by the relentless series of attacks. Solidarity is operating at full fighting strength.

“Don’t give up. ‘If life gives you lemons, make lemonade’ is not just a well-worn proverb but also a succinct summary of an attitude toward life.” 2023 will undoubtedly bring more surprises, some of which will be unpleasant. I hope for more of what I have already seen in the past year: solidarity and the desire to make a difference.

When war broke out in Ukraine, our students and colleagues rallied around students from Russia and Ukraine. It was the same with the protests in Iran, when we as the HAN community expressed the call to respect human rights. Similarly with Coming Out Day and Orange the World, students and colleagues took the initiative to draw attention to the message: everyone belongs, everyone is welcome, and everyone can feel safe with us.

These are not times for complacency, for thinking that everything is over and done. Instead, these are moments when we can express how important it is to stand firm on a solid foundation and meet all our challenges and trials with a sense of community that extends to the outside world.

I send my best wishes to all HAN students and colleagues for solidarity and resilience in 2023!