Open Up

Zoals in elk jaar, werden ook een eeuw geleden, in 1922, voorspellingen gedaan. Ik las een artikel uit de New York Herald van 7 mei 1922 met als titel What the world will be like in a hundred years. De voorspellingen ten aanzien van energie zaten er niet ver naast. Olie en kolen zouden nog niet helemaal uitgeput zijn, maar het toenemend deel van de energie zou worden opgewekt door getijden, zon en door atoomkracht. Verder werd ook voorspeld dat telegrammen en telefonie draadloos zouden worden verzonden. Niet slecht ingeschat.

Voorspellingen komen niet altijd uit. Een sterk voorbeeld is de voorspelling van het mestprobleem aan het einde van de 19e eeuw. Londen had in 1891 ruim 5,6 miljoen inwoners. Het vervoer van mensen en goederen gebeurde met behulp van paarden. Met als gevolg veel geluidsoverlast, ongelukken en mest. Heel veel mest. In 1898 werd er zelfs een internationale conferentie georganiseerd hoe dit immense probleem kon worden opgelost. 

De voorspellingen wezen op bergen paardenmest van 9 meter hoog. Ze kwamen er niet uit. Bezorgd werd het mestprobleem als onoplosbaar gedefinieerd. Het mestprobleem loste zichzelf echter op doordat enkele jaren later de auto opkwam. En ja, ook die oplossing bracht vervolgens onverbiddelijk weer nieuwe problemen met zich mee.

Ook nu staan de kranten vol met voorspellingen. Hoe ontvouwen problemen zich voor de korte, middellange en lange termijn? Hoe gaan we de huizencrisis aanpakken en hoe keren we de opwarming van de aarde, om er maar een paar te noemen. Dwars door de voorspellerij heen speelt nu ook de vraag: met welke Coronaregels moeten we volgende week rekening houden, en voor hoelang gelden die regels dan voor ze worden ingeruild voor weer andere? Het doet een beroep op lenigheid van denken en doen. Het doet ook een beroep op veerkracht.

Het begin van een jaar is een moment van voornemens. Om het jaar dat je bent ingegaan een richting en een doel te geven. Het is mijn voornemen om de verschillende perspectieven - vandaag, morgen, maanden, jaren, generaties - van elkaar te blijven onderscheiden, maar ook met elkaar te verbinden. Om bij het nadenken over wat we morgen moeten doen dit niet los te zien van wat het betekent voor de veel langere termijn. En, om niet te vluchten in het dagdromen over straks, terwijl er ook een heden is dat veel aandacht nodig heeft.

Aan het begin van dit jaar zijn we ook begonnen met ons nieuwe koersbeeld. Het draagt de titel: Voor een slimme, schone en sociale wereld van morgen. Hiermee brengen we ook de verschillende perspectieven bij elkaar. We schetsen hoe we willen en hopen dat we als HAN University of Applied Sciences eind 2027 bijdragen aan de wereld om ons heen. Het haakt aan bij maatschappelijke uitdagingen en het roept op tot actie, tot concrete stappen die we elke dag kunnen maken. Vandaag al.

Het begin van een jaar is ook een moment van optimisme. Daarmee bedoel ik geen naïef optimisme zonder oog voor de problemen waar we nu tegenaanlopen. Weer een lockdown is niet te bagatelliseren. Het is voor iedereen op zijn eigen manier een tegenvaller, een grote teleurstelling. We moeten er met elkaar voor zorgen dat we iedereen door de moeilijke periode heen helpen. Help als medestudent, als collega, al professionele hulpverlener. Help door extra op elkaar te letten. 

Ik zet in op optimisme van het soort dat teleurstellingen overwonnen kunnen worden, dat er mooie dingen tot stand kunnen worden gebracht. Optimisme om van 2022 een jaar te maken van het heft in eigen handen.

Ik wens alle studenten en alle collega's van de HAN een mooi, gelukkig en gezond 2022.

Een jaar waarin we met optimisme naar de nieuwe horizon kijken.