Bellen met blije toekomstige studenten

Nou, in veel gevallen is het ‘ASKNINA’ of ‘ASKILONA’. Zij geven antwoord op alle vragen van studiekiezers, maar weten ook pakketbezorgers door de HAN-gebouwen de loodsen. “En soms ben ik een halve therapeut.”

“Als een aanmelddeadline verstreken is, vermoed ik soms dat ik een negatief antwoord moet geven,” vertelt Nina van Anen. “Maar dan probeer ik het tóch nog even bij de opleiding. Voor mij is het maar 1 telefoontje, voor de beller gaat het over een heel jaar! Dan hoop ik dat ik toch goed nieuws kan brengen. Ik weet hoe spannend het kan zijn: ik ben zelf ook HAN-student, ik studeer Logopedie. Daardoor ken ik de weg op de HAN goed, dat helpt bij het werk. En daarnaast geef ik voorlichting op scholen. En anders zoek ik net zo lang tot ik het juiste antwoord heb.”

Nina’s collega Ilona Scheurwater vult aan: “Het speuren maakt het werk heel leuk. Ik heb altijd wel 100 tabbladen openstaan. M’n doel is om zo duidelijk mogelijk te zijn in mijn antwoord. Het is fijn om een vraag compleet uit te pluizen en dan een concreet antwoord te geven. Dat je daar dan een beller of mailer mee gerust kunt stellen, is heel mooi. Ik had laatst een dame van 63 aan de telefoon, die heel trots was dat ze dan eindelijk mocht starten met haar opleiding Social Work. Dat enthousiasme was zo leuk om te horen, dát zijn de leukste gesprekken!”

“Eigenlijk is geen gesprek hetzelfde,” vertelt Nina. “Veel studiekiezers hebben vragen over de opleiding die ze willen kiezen. Algemene vragen over studeren aan de HAN of studeren in het algemeen krijgen we ook veel. Ik heb weleens docenten van mijn eigen opleiding aan de telefoon gehad. Zij weten dan niet dat ik hun opleiding volg. En dan mag ik hèn dus vertellen hoe het zit, heel grappig.”

Ilona: “Ik ben eigenlijk kapster, ik had een eigen salon. Maar dat was niet zo goed te combineren met mijn kinderen. Het is grappig dat de vaardigheden die ik nodig heb voor dit werk meer overeenkomen met die van kapster dan je zou denken. Soms willen bellers gewoon even hun verhaal kwijt. Inlevingsvermogen komt dan goed van pas: het aanvoelen van het gesprek, op welke toon zit iemand te wachten? Maak ik een grapje tussendoor of juist niet? Soms ben je een halve therapeut: luisteren, meeleven, samen op zoek naar een oplossing.”

Nina: “Voor mij is dit werk dus een bijbaan, die ik vrij flexibel in kan vullen naast mijn studie. Heel handig om de HAN dan zo van 2 kanten te kennen. Wat ik er vooral van leer, is dat het belangrijk is om niet zelf in te vullen wat iemand misschien wel bedoelt. Daar heb ik straks als logopedist ook veel aan: niet invullen waar iemand tegenaan loopt, maar doorvragen.”

Ilona: “Het werk kan ook heftig zijn. Ik had eens een vader aan de telefoon, op zoek naar zijn zoon met slecht nieuws. Dat blijft je wel bij, ja. Ik heb ook wel eens een heel boze ouder aan de telefoon gehad. Ik kon me voorstellen dat ‘ie boos was, maar toen ‘ie ging schelden heb ik overwogen het gesprek af te kappen. Door rustig te blijven, ging het gelukkig weer de goede kant op. Gelukkig is dat zeldzaam en spreken we vooral veel héle blije studenten. Dan hebben ze net gehoord dat ze geplaatst zijn en hebben ze in hun juichstemming het verhaal over papieren aanleveren niet helemaal meegekregen! Daar helpen we dan heel graag bij.”