Jiujitsu-vechter Ryan Engels wil nog één keer alles geven: ‘Medaille op een hoofdtoernooi is het doel’
Bio-informaticastudent Ryan Engels (22) behoort tot de wereldtop in de vechtsport jiujitsu. Na een zevende plek op het WK voor junioren, wil hij komend jaar door voor een medaille op een hoofdtoernooi bij de volwassenen. “Op de grond ben ik het gevaarlijkst.”
Doordeweeks reist Ryan Engels 2 uur op en neer naar Nijmegen vanuit zijn ouderlijk huis in Eindhoven. Studeren doet de derdejaars Bio-informatica in de trein, zodat hij ’s avonds tijd heeft om op de mat te staan en te trainen voor zijn ultieme doel: een medaille halen op een EK of WK jiujitsu.
Mentale uitdaging
Om dat te bereiken, moet Ryan nog wel wat obstakels overwinnen. “Ik heb al jaren last van blessures, vooral mijn knie”, vertelt hij. “Dat maakt het lastig. Het begon met een scheurtje en een opgerekte kruisband, en sindsdien ben ik nooit helemaal pijnvrij geweest. Vooral het afgelopen jaar was mentaal zwaar, ook door de stap van de junioren naar volwassenen. Ik merkte dat mijn lichaam dat niet kon bijhouden en als ik dan wel een keer fit was, liep het toernooi niet lekker.”
Ryan overwoog door de tegenslag zelfs te stoppen, maar hij herpakte zich. “Ik wil nog één keer alles geven. Daarvoor moet ik nu focussen op mijn herstel, mijn lichaam sterker maken en fit worden. Niet meer alle toernooien af, maar er een paar uitkiezen. En dan volgend jaar proberen een gooi te doen naar het podium.”
Combi van karate en judo
De meeste mensen weten wel dat jiujitsu een vechtsport is, maar veel verder reikt de kennis niet. Het is een soort combinatie van karate en judo. “En dan met iets meer wurgklemmen die in het judo niet mogen”, legt Ryan uit.
Een jiujitsu-wedstrijd bestaat uit 3 fasen, die op een natuurlijke manier in elkaar overgaan. In de eerste fase mogen de vechters elkaar slaan en schoppen, de tweede fase is staand judoën en in de derde fase worstelen de vechters op de grond. “Elke vechter heeft wel zijn favoriete fase, dus je kunt proberen wat sneller en langer bij die fase te zijn. Maar dat kan ook tot straffen leiden. Zelf krijg ik die vaak, omdat ik snel naar de derde fase wil. Op de grond ben ik het gevaarlijkst.”
‘Een soort MMA, zonder knock-out’
Zijn moeder was jiujitsu vechter, en zo kwam Ryan op 4-jarige leeftijd ook in aanraking met vechtsport. Hij begon met judo, maar stapte al snel over op de sport waar zijn moeder een bruine band in haalde. “Het leuke vind ik dat er zo veel technieken in zitten. Jiujitsu is eigenlijk een soort MMA, zonder dat je elkaar knock-out mag slaan. Maar er mag dus heel veel. Je kan zelfs iemand wurgen met z’n eigen band.”
Ryan houdt duidelijk van zijn sport, maar hij moet er wel wat voor over hebben om zijn doel te bereiken. Er zijn maar weinig sportscholen waar hij jiujitsu op zijn niveau kan beoefenen. “Daarvoor moet ik naar Zoetermeer. En ik kan soms naar Papendal in Arnhem, voor het Nederlands team. Maar dat betekent ook weer veel reizen.”
Toekomst in programmeren
Het scheelt dat Ryan enigszins gewend is aan kilometers maken. En dat hij het ervoor over heeft, net als voor zijn studie. Een paar jaar geleden koos hij bio-informatica, omdat hij computers altijd interessant heeft gevonden en goed was in biologie. Het bleek een prima keuze. “Het bevalt heel erg goed. En vooral het programmeren, wat ik hiervoor nog nooit had gedaan, vind ik superleuk.”
Wat Ryan betreft ligt in dat programmeren dus ook de toekomst. “Niet in jiujitsu in ieder geval, want daar valt geen geld mee te verdienen omdat het geen olympische sport is. Dat is wel een minpuntje. Wat ik precies met mijn programmeervaardigheden wil gaan doen, weet ik nog niet. Daar ga ik straks rustig naar op zoek.” Eerst nog zijn droom op de jiujitsu mat verwezenlijken.
Wil jij je studie ook combineren met topsport, ga dan eens in gesprek met een senior SB’er. Ze zijn bereikbaar via seniorslb.atbc@han.nl
Ben je geïnteresseerd in biologie én computers, check dan eens de website van Bio-informatica
Foto David van Haren
