Voordat je een studie kiest, wil je goed weten waar je de komende jaren druk mee bent. Tijdens de Meeloopdag heb je les samen met studenten die de master op dit moment volgen. Je gaat in gesprek met docenten en studenten en kunt zo ervaren of de studie aansluit bij je verwachtingen. Sommige masters hebben een vaste Meeloopdag, bij andere neemt de opleiding contact op om een datum te plannen voor je Meeloopdag.

Toets jouw verwachtingen over deze master. Ontdek of je aan de master kan beginnen en of eventueel vrijstellingen kunt krijgen. Bekijk wat je in huis hebt aan vooropleiding of werkervaring - en bespreek je wensen en ambities. Vragen over de praktijkplek of de kosten? Tijdens het gesprek kun je alles vragen. Na afloop weet je of de master voor jou haalbare kaart is. Het gesprek vindt telefonisch of via beeldbellen plaats.

Maak een afspraak voor een adviesgesprek

Ronald Wouters is directeur van brancheorganisatie Fit!vak. De master helpt hem om Fitness 2.0 in de markt te zetten: een samenwerkingsproject tussen huisartsen, sportverenigingen en de fitnessbranche om meer mensen aan het sporten te krijgen

Ronald Wouters is directeur van Fit!vak, de branche- organisatie voor erkende sport- en bewegingscentra. De masteropleiding Sport- en Beweeginnovatie helpt hem om Fitness 2.0 in de markt te zetten: een ambitieus samenwerkingsproject tussen huisartsen, sportverenigingen en de fitnessbranche om meer mensen aan het sporten te krijgen.

Het Ministerie van VWS heeft de eerste Fitness 2.0-bedrijven inmiddels een sportimpulssubsidie toegekend.

Ronald: “Als je klachten hebt of wat ouder bent, wil je niet voetballen, tennissen of hardlopen in competitieverband. Je wilt ook niet in je eentje naar een sportschool. Maar je wilt wel op zondagochtend in het park een balletje trappen. Met een advies van de huisarts en goede contacten met sportverenigingen kan het fitnesscentrum daarin de regie nemen. Het idee was goed, maar ik had de opleiding nodig om theoretische kaders en structuur aan te brengen. Bij de opleiding vond ik ook de sparringpartner die ik, buiten mijn bestuur, nodig had. Het gaat voor ons om iets groots: van de 1600 fitnessondernemingen die bij ons zijn aangesloten hebben er straks 400 de ‘2.0’-signatuur.”

“Die 2.0-centra zorgen ervoor dat mensen die klachten hebben via de huisarts en het fitnesscentrum in een toegankelijk en breed sportnetwerk terechtkomen. Het gaat om kennis, infrastructuur en uitvoering. Bovendien gaat dit over lijnen leggen tussen branches, waarvoor ik wel op macroniveau moest leren kijken. Ik moest verder kijken en denken dan de fitnessbranche: het gaat erom dat we iedereen die klachten heeft stimuleren om te gaan bewegen, zodat we zorgkosten drukken en mensen langer kunnen werken. In Fitness 2.0 verbinden we zorg, verenigingsleven en fitness. De eerste subsidies zijn al binnen.”

“Ik ben nog steeds bezig de strategische kant te versterken. Dat doe ik met het instrumentarium van de opleiding: onderzoeken, modellen ontwikkelen en verandermanagement. Bij gesprekken zet ik nu vaker mijn macrobril op: het kijken vanuit macroperspectief helpt me partijen met elkaar te verbinden. Als je zo’n opleiding begint, verwacht je kennis op te doen en te leren structureren. Maar ook je zelfbewustzijn wordt groter: waar ben ik sterk in? Waar zit mijn ontwikkeling? Je kijkt naar je eigen handelen. Niet alleen als professional, maar ook als persoon. In de kern ben ik heus nog wel hetzelfde, maar ik pak dingen nu anders aan. En ik leer nog elke dag.”

Bewegingsagoog Tim Mullens ontwikkelde tijdens zijn master een innovatieproject om mensen met een lichamelijke handicap ook na hun revalidatie aan het sporten te houden. Handbiken om precies te zijn. Met zijn idee won hij zelfs de innovatie-award.

Wie aan een ernstig lichamelijk trauma bijvoorbeeld een dwarslaesie overhoudt, belandt in een revalidatietraject: je krijgt therapie en op een bepaald moment ben je uitbehandeld. Dan kun je in je rolstoel naar huis. Waar je bijna altijd een terugslag krijgt. En zonder de prikkel van de therapie, kom je niet meer tot bewegen. Dit scenario kent Tim Mullens, bewegingsagoog, maar al te goed. Hij is erop gebrand deze patiënten toch aan het sporten te krijgen. Daarvoor ontwikkelt hij een innovatieplan, als onderdeel van zijn mastertheseproject.

“Je kunt het uitgebreide nazorg noemen, na de revalidatie, maar eigenlijk wil ik mensen met een inactieve leefstijl structureel aan het sporten krijgen. Door middel van het handbiken.” Cees van Bladel, projectleider bij stichting Sports and Technology en labmanager van het InnoSportLab: “Het bij elkaar voegen van onderwijs, onderzoek en bedrijfsleven, dat is het recept voor werkelijke innovatie. Het is niet een innovatie in de zin van een nieuw product, of nieuwe techniek, maar hij voegt een compleet nieuwe dimensie toe aan de professionele revalidatiepraktijk zoals we die tegenwoordig kennen.”

“Het gaat om de overgang van de zorgsetting naar de thuissituatie”, legt Tim uit. “Ik wil de drempels wegnemen die deze mensen ervan weerhouden om te gaan sporten. En dat zijn er nogal wat. Een handbike kost 6.000 euro, om maar een drempel te noemen. En stel dat je indoor wilt trainen, hoe regel je dan je vervoer en kun je met je rolstoel het sportcentrum in?” Kasper Bakker, coördinator van de HAN Master Sport- en Beweeginnovatie, vult aan: “Het gaat hier om sociale innovatie: het combineren van ideeën en het bij elkaar brengen van de juiste partijen zoals zorginstellingen, lokale sport- en beweegaanbieders, patiëntenverenigingen en kennisinstellingen. Op deze manier kunnen nieuwe, blijvende oplossingen voor deze mensen ontstaan.”

In die blijvende structuur speelt revalidatiecentrum Adelante een grote rol. Binnen Adelante wordt al veel gedaan met handbiken: naast de therapie zijn er clinics, een battle in Oostenrijk en zelfs de Nederlandse kampioenschappen. Tim gaat al deze activiteiten bundelen in het Adelante Cycling Center. Tims werkgever is enthousiast. Tim: “Adelante wil cycling het speerpunt laten zijn binnen de revalidatie. Daar ben ik op ingesprongen. Behalve dat we organisatorisch een nieuwe structuur opzetten, maak ik ook gebruik van de verbouwingsplannen die we toch al hadden. Zo kan het Adelante Cycling Center ook fysiek het middelpunt worden van deze innovatie.” Cees van Bladel benadrukt dat bij innovatie ook ondernemerschap komt kijken. “Tim gaat ervoor zorgen dat dit alles ook financieel haalbaar is. Het Cycling Center moet zelfbedruipend zijn. Dat kan als je met partners samenwerkt, als naast cliënten met een dwarslaesie ook andere mensen er gebruik van kunnen maken.”

MSBI-alumnus Martin Fluit bedacht een innovatief concept om gewone fitnesscentra toegankelijk te maken voor mensen die uit een revalidatiecentrum komen. Zo kunnen zij dicht bij huis en tussen andere sporters verder bewegen.

Het leven na ernstig trauma en letsel vraagt nogal wat aanpassingen. Na ontslag uit het revalidatiecentrum belanden patiënten vaak in een ‘zwart gat’. Met moeite pakken zij hun leven en rol in de maatschappij weer op. Dat de focus bij thuiskomst niet direct bij sport en bewegen ligt, is logisch. Wie ben je in de nieuwe situatie, wat is je rol als partner, als ouder of op je werk? Kun je hobby’s nog uitoefenen of moet je loslaten wat je het liefst deed?

“Sport komt later wel, het komt vaak niet op de eerste plaats”, weet ook Martin Fluit, manager sport bij Reade, het centrum voor revalidatiegeneeskunde en reumatologie in Amsterdam en omstreken. Maar juist uit- stel van het beweegprogramma zet patiënten die revalideren op forse achterstand. “Het is van groot belang om de tijdens de revalidatie geboekte resultaten vast te houden of zelfs uit te bouwen. Blijvend sporten is voor iedereen relevant, maar juist voor deze groep.”

Hoe komt het dat het sommige mensen wel en anderen niet lukt om na een revalidatie- periode door te gaan met sporten? Reade deed er onderzoek naar en startte met de gemeente Amsterdam, de Edwin van der Sar Foundation, MEE, NLActief en de bacheloropleiding Sportkunde van Hoge- school Inholland een project om mensen na de revalidatiefase blijvend aan het sporten te krijgen. Het ging in sneltreinvaart. In 2017 werd het plan Able2Fitness onder projectmanagement van Fluit geschreven, vanaf de start van dit jaar wordt het al bij vijf fitnessorganisaties in Amsterdam in de praktijk gebracht.

Noem het gerust een transfer van revalidatie naar sport en bewegen in de wijk. Eentje waarbij vanuit de buurtsportcoachregeling zorg en sport gekoppeld worden. En waar wordt samengewerkt om het beruchte zwarte gat na ontslag uit de revalidatiekliniek tegen te gaan. Fluit organiseerde vanuit zijn rol als projectmanager – “Ik noem het een makelaarsfunctie” – de connectie tussen zorg en sport, maar regelde ook (bij) scholing van trainers van de deelnemende sportaanbieders. De gemeente Amsterdam draagt vanuit het buurtsportcoachbudget financieel bij en bemiddelt via het eigen netwerk van sportcoördinatoren. Zo kon Fluit makkelijker partijen samenbrengen, samenwerking tussen zorginstellingen stimuleren en op verzoek coaching bieden voor de deelnemende fitnessaanbieders.

Boukje Smeets ontwikkelde een interactieve en motiverende hockeygame die jongens motiveert om te gaan hockeyen. De game moet straks ook inzetbaar zijn bij andere sporten met scheefgroei zoals volleybal en turnen.

Na een carrière in de fitnessbranche en bij de luchtmacht koos bewegingsspecialist Boukje Smeets voor een docent-schap bij het Instituut Sport en Bewegingsstudies van de HAN. Om nog meer te kunnen betekenen voor nog meer mensen volgt ze nu de Master Sport en Beweeginnovatie. Hierin kan ze ook haar liefde kwijt voor het hockey. Haar doel: jongens motiveren om te gaan hockeyen. Haar innovatie: een interactieve en motiverende hockeygame. Die straks zelfs inzetbaar is bij alle sporten waar ‘scheefgroei’, meer meisjes dan jongens, heerst: korfbal, volleybal, turnen, enz.

De opleiding leert haar, naar eigen zeggen, ideeën te genereren, creatief te zijn en verbindingen te leggen met anderen. Boukje: “Ik had van tevoren niet gedacht dat communiceren en netwerken zulke belangrijke competenties zouden zijn. Maar juist daarin ben ik erg gegroeid. Ik moest uit mijn comfort zone, niet zoeken langs de bekende weg, maar nieuwe invalshoeken kiezen en nieuwe mensen spreken. Inmiddels heb ik gesproken op congressen en betrek ik verrassende partners, zoals game designers, bij het project. Ik leer strategisch denken en vooruitkijken.” Intussen groeit Boukjes bekendheid in de hockeywereld en staat ze bekend als degene die bezig is met ‘de jongens’.’

Tijdens de opleiding leer je ook werken aan je persoonlijke effectiviteit: doelen stellen, reflecteren en strategisch handelen. Omdat het innovatieproject blijft groeien, is het een uitdaging voor Boukje om het geheel te blijven regisseren: “Je leert zo wel je valkuilen kennen. Door mijn enthousiasme kan ik de focus kwijtraken. Henk-Jan Messchendorp, begeleider vanuit de opleiding, waarschuwde daar al voor: dit kan groot worden, zorg dat je gefocust blijft. Er zijn straks veel mensen die met je mee willen. Haal de krenten uit de pap. Hij had gelijk. Die coaching is heel belangrijk voor me.”

“Ik moet ervoor zorgen dat het allemaal evidence based is wat ik doe. Het project staat straks als een huis als ik alle keuzes die we maken in de game wetenschappelijk kan onderbouwen. Alleen dan weet ik ook zeker dat het gaat werken. Ik moet dus weten wat er leeft bij de jongens. Van 12- tot 15-jarigen weten we het wel, maar over jongens jonger dan 12 is te weinig bekend. Dat onderzoek ik nu, zodat ik straks de goede keuzes kan maken in de ontwikkeling.”