Typische accenten en gekke dieren
Kelly Nguyen kijkt haar ogen uit in Brisbane. Zoals voor velen, was het ook voor Life Sciencesstudent Kelly Nguyen (22) een uitdaging om in coronatijd een stageplek te vinden in een laboratorium. Gelukkig stond ze ervoor open om naar het buitenland te gaan; het internationale programma was zelfs een van de redenen dat ze vier jaar geleden voor de HAN koos. Dus toen haar mentor bij haar kwam met de optie om naar Australië te gaan, had ze haar besluit snel klaar. “Ik dacht: ‘waarom niet?”’
Vanaf dat moment ging het snel. Een andere HAN-student in Brisbane kon haar meteen van tips voorzien en het toeval wilde dat Kelly er familie bleek te hebben. “Dat was wel bijzonder”, vertelt ze lachend. Op de achtergrond is het geluid van een spelende baby te horen. “Dat is mijn nichtje. Ik woon samen met m’n tante en haar kinderen. In totaal heb ik hier twee tantes, drie nichtjes en een neef.”
Inmiddels zit Kelly ruim een maand in Brisbane. Ze heeft het enorm naar haar zin. “Het is misschien geen Melbourne of Sydney, maar nog steeds een flinke stad. Heel multicultureel, er is overal wat te doen. Bijvoorbeeld qua restaurants: van sushi tot Mexicaans tot Koreaans, tot nu toe heb ik elk weekend lekker gegeten. Het is alleen wel duur! Mijn studenten sportabonnement kost 15 dollar per week. Dus ik ben ook aan het zoeken naar een bijbaantje.”
De mensen hier zijn super beleefd en open, echt iedereen maakt een praatje met je.
Er zijn haar ook al een aantal typisch Australische dingen opgevallen. “Je ziet echt van alles hier. Gekke dieren bijvoorbeeld. Ik heb al een possum (buidelrat) gezien, heel grote kraaien en prachtige roofvogels. De mensen hier zijn super beleefd en open, echt iedereen maakt een praatje met je. Al was dat in de eerste week nog wat lastig, want ik kon ze amper verstaan door hun accent, haha.”
Eigen project
Kelly kijkt haar ogen uit in the land down under, maar tegelijkertijd is ze ook hard aan het werk voor haar stage aan de School of Biomedical Sciences van Queensland University of Technology. “Het gaat goed. Vandaag heb ik een PhD-student geholpen met experimenten, en over een paar weken start ik met mijn eigen project. In mijn groep zoeken we bepaalde ‘biomarkers’ in de genen van patiënten met prostaatkanker uit het ziekenhuis hier in de buurt. Met die informatie kunnen nieuwe behandelingen ontwikkeld worden.”
Of ze Nederland al een beetje mist? “Dat valt mee, maar ik mis mijn vrienden uit Nijmegen en familie in Limburg natuurlijk wel. Aan de andere kant: mijn stagebegeleider vertelde me afgelopen week dat ik hier mogelijk ook een PhD zou kunnen doen. Dus als ik het goed doe en mijn Master haal, wie weet kom ik hier dan weer terug!”
Foto Kelly Nguyen
