Zo moeder, zo zoon

Na afronding van haar studie koos moeder Anke de HAN als werkgever. Gaat Wessel in de voetsporen van zijn moeder treden of heeft hij andere plannen? Wessel: “De uiteindelijke keuze laat ik ook afhangen van de verschillende stageplekken waar ik terechtkom.”

Allebei op de HAN: toeval of vooraf bedacht?

Wessel: "Ik volgde eerst een andere studie, maar ben uiteindelijk verpleegkunde gaan studeren aan de HAN, aan dezelfde school waar mijn moeder op zat. Ons gezin had ook kunnen verhuizen of ik had een andere hogeschool kunnen uitkiezen om te gaan studeren, maar uiteindelijk kwamen we toch uit op dezelfde plek. Ook in ons gedrag lijken we op elkaar: afwachten, kijken wat er gebeurt en daarop inspelen. Zo deed mijn moeder het en zo doe ik het ook."  
Anke: "Wessel en ik lijken inderdaad veel op elkaar. In doen en laten, de rust, het vermogen om te relativeren, de dingen nemen zoals ze komen, oog hebben voor een ander. Dat Wessel nu ook de opleiding verpleegkunde doet, lijkt me daarom geen toeval. Hij volgt daarmee trouwens het spoor van beide ouders, want ook zijn vader koos hbo-v. De interesses van Wessel zijn aangewakkerd door onze verhalen thuis, met name over het werken in de geestelijke gezondheidszorg. Dat ik de opleiding hbo-v heb gevolgd bij de voorloper van de HAN, de Hogeschool van Nijmegen, is natuurlijk wel bijzonder." 

Wat spreekt jullie aan bij de HAN?

Wessel: "Dat deze hogeschool veel verschillende studenten aantrekt."  
Anke: "Het plezier dat ik heb in het werk. Ooit belandde ik vanuit het gemak in Nijmegen bij de opleiding hbo-v. Vanuit Arnhem-Zuid, waar ik toen woonde, was Nijmegen makkelijk te bereiken. Na de hbo-v werkte ik als verpleegkundige in de GGZ. Omdat ik mijn enthousiasme voor de GGZ op toekomstige verpleegkundigen wilde overbrengen, ben ik het onderwijs in gegaan. Jarenlang werkte ik in het mbo. 3 jaar geleden maakte ik de overstap naar het hbo. Ook nu ben ik weer in Nijmegen beland. Tegenwoordig wonen we in de buurt, dichtbij de lerarenopleiding Gezondheidszorg en Welzijn." 

Jullie zijn allebei verbonden aan de HAN; volg je elkaar dan ook? 

Wessel: "Nou, ik heb niet echt het gevoel dat we elkaar veel volgen. We zitten allebei in verschillende delen van de school. Wij komen elkaar dan ook nooit tegen."  
Anke: "De HAN is natuurlijk erg groot. De school is verdeeld in verschillende academies, verspreid over verschillende gebouwen. Het is dan ook niet gek dat Wessel en ik elkaar nog niet zijn tegengekomen. Nu wij allebei bij de HAN zitten, vertellen we wat meer herkenbare verhalen aan elkaar. Dat zou anders zijn als een van ons aan een andere hogeschool verbonden zou zijn. Maar mijn nieuwsgierigheid naar de opleiding en het onderwijs van Wessel zou ook dan hetzelfde blijven. Ik ben nu eenmaal zelf docent en heb een passie voor goed onderwijs." 

Informeer je elkaar met weetjes en dingen die op de HAN spelen?  

Anke: "We wisselen wel wat makkelijker informatie uit over de HAN, merk ik. Zo kwam Wessel de oproep voor deze rubriek tegen en kwam hij bij mij met het idee om te reageren."    
Wessel: "Natuurlijk hebben we het er wel eens over hoe het bij mij op school gaat en vraag ik hoe de werkdag van mijn moeder was. Dan ontdek je wel verschillen, bijvoorbeeld in de organisatie. Niet alles is op dezelfde manier geregeld. In mijn opleiding en in het werk van mijn moeder gaan verschillende dingen goed en minder goed. Het grootste verschil zit hem, in de manier van communiceren. Ik mis in mijn opleiding bijvoorbeeld duidelijkheid over een toets en wat we ervan kunnen verwachten. Deel ik dit soort ervaringen met mijn moeder, dan krijg ik het idee dat het bij haar opleiding beter is geregeld." 

Wessel, je maakt als student veel docenten mee. Is je moeder een typische docent?  

Wessel: "Elke docent heeft een andere manier van lesgeven. Ik heb mijn moeder nog niet als docent gehad. Dus kan ik niet precies zeggen hoe zij als docent is. Toch denk ik wel dat haar stijl van lesgeven afwijkt van andere docenten. Ik heb het hier weleens met haar over. Dan krijg ik het idee dat zij net wat meer persoonlijke aandacht geeft aan de studenten dan dat andere docenten doen."  

En Anke, je hebt contact met veel studenten. Is Wessel volgens jou een typische student?  

Anke: "Laat ik vooropstellen dat ik het leuk vind hem nu als student mee te maken. Hij is het type ‘makkelijke student’; hij maakt duidelijke keuzes over waar hij zijn energie in stopt en hij is tevreden met een 6. Hij laat zich leiden door wat hij leuk vindt. Daar is hij erg open over. Met deze manier van studeren behaalde hij zijn propedeuse. Daar ben ik blij om. Zelf doorliep ik de studie hbo-v op soortgelijke wijze. Ik ben trots op Wessel!"  

Wessel, ga je na je studie ook de loopbaan van je moeder volgen?  

Wessel: "De GGZ is wel een van de opties waar ik aan denk. Maar de uiteindelijke keuze laat ik ook afhangen van de verschillende stageplekken waar ik terechtkom. Het beroep van docent kwam in elk geval nog niet in mijn gedachten op."