Thomas Rau: Material Matters

We zijn tijdens de opleiding Bouwkunde onder andere veel bezig met materiaalgebruik en hoe alles nog duurzamer en beter kan. Maar wanneer kijken we naar onszelf en onze bijdrage aan de wereld?

Dit is waar  architect en innovator, Thomas Rau vandaag over sprak. Wanneer wij onszelf gaan zien als een gast op deze wereld, gaan we dan de wereld en de materialen meer waarderen? Ga ík me anders gedragen wanneer ik mezelf meer zie als een gast op deze wereld? En gaan mijn mening en gedachten bijdragen aan een “betere/duurzamere wereld”?

Maar wat is nou dat Madaster waar Tomas Rau zo lovend over sprak? En waarom zijn sommige landen hier verder in ontwikkeld dan anderen? Het Madaster is het kadaster voor materialen. In dit online platform worden gebouwen geregistreerd inclusief de materalen en producten die zich hierin bevinden. Het documenteren, registreren en archiveren van materialen in gebouwen en constructies maakt hergebruik eenvoudiger, stimuleert slim ontwerpen en elimineert afval.

Ik denk zelf dat ‘duurzaamheid’ een lastig begrip is en dat veel mensen het belang hiervan niet inzien. Mijn ervaring spreekt dan ook; dat de meeste mensen wel willen verduurzamen en veranderen, maar dat dit te veel moeite is of te veel geld kost. Ook hoor ik vaak “Iedereen doet het zo, dus waarom zou ik het anders doen?” of “Het heeft toch geen zin als ik me aanpas aan de wereld, hier bereik ik toch niks mee?” Maar is dit nou echt het geval?

Best interessant toch dat dit al bestaat? Als we dit nou volhouden, verspreiden en inzien als een verbetering. De materialen (gebruikt of niet) zien als een identiteit. Naar onszelf blijven kijken en niet naar wat anderen doen. Misschien dat we dan toch het verschil kunnen maken. Veranderen is lastig en dit gebeurt niet zomaar. Het is aan ons om onze kennis door te geven aan de volgende generatie. En misschien dat we op deze manier toch iets kunnen bijdragen aan een betere, duurzamere wereld, al blijft dit een oneindige discussie.

Tekst: Sanne van den Boom