Omscholen in coronatijd Studeren voor een betere toekomst

Voor een omscholing kies je niet zomaar. Er gaat vaak een lang traject van overwegen aan vooraf. Ronald (50): “Een paar jaar terug zat ik in een flinke burn-out. Die periode leerde mij dat ik leegliep op het werk voor mijn eigen evenementbureau. Ik miste de zingeving en wilde meer betekenisvol zijn. Het idee om me te richten op kwetsbare doelgroepen spookte ook al even door mijn hoofd.”

Een studie volgen op latere leeftijd verandert veel in je leven en dat maakt de beslissing niet altijd makkelijker. Annemie (43): “Je leven draait 180 graden. Mijn nieuwe vak linkt niet aan mijn werkervaring. Het is echt een nieuwe start. Dat is ontzettend leuk, maar ook spannend!”

Corona zette de wereld op zijn kop en maakte de toekomst onzeker.  Door corona viel het werk in sommige branches volledig stil. Annemie: “Reizen was mijn vak. Ik had in 2018 een opleiding tot tourmanager gevolgd en afgelopen april zou mijn seizoen weer starten. Daar kwam natuurlijk helemaal niets van terecht. Het tijdelijke karakter van het vak vond ik altijd al lastig. Ik ben al een aantal jaren mantelzorger voor mijn moeder. Ik vond het ontzettend mooi om te zien hoe de zorgmedewerkers haar ondersteunden. Ik dacht al langer dat dat weleens wat voor mij zou kunnen zijn.”

Ronald: “Festivals waren er niet meer en ergens was ik na 22 jaar ook klaar met het ondernemerschap. Toen ik bij een bezoekje aan een tandarts een oudere man uit zijn scootmobiel hielp, viel het kwartje. Het zorgen, het praatje, ik zat met een grote grijns op mijn gezicht in de wachtkamer te genieten. Daar moest ik wat mee. Alles kwam samen en ik solliciteerde bij de Sint Maartenskliniek op een speciale functie voor carrièreswitchers.”

Voor omscholers is niet alleen het opnieuw leren leren nieuw. Dat leren gaat vanwege alle maatregelen ook op een totaal andere manier. Ronald: “Op een lesdag zit ik van 9 tot half 5 achter mijn scherm. We zijn online klasgenoten van elkaar. De vaardigheidslessen krijgen we natuurlijk wel fysiek. Dan gaan we, van top tot teen ingepakt, veilig aan de slag. De cohesie is, ondanks alle aanpassingen, onderling sterk.” 1e-jaarsstudenten ontvangen door de andere opstart extra begeleiding vanuit de HAN.

Annemie: “Ik ervaar het welkom als warm. De begeleiding is goed en de docenten zijn dat ook. De levendigheid die je mist omdat je niet fysiek bij elkaar bent, geven zij door via het scherm.”

Leren, werken en dat onder andere omstandigheden: de uitdagingen liegen er niet om. Annemie: “Ik moet wel wennen aan de concentratie, de hele dag. En soms laat ik een college schieten, puur om mijn tijd zo goed mogelijk te besteden. Naast het leren werk ik natuurlijk. Dat doe ik bij Buurtzorg in Beuningen. Mijn collega’s zijn top. Het bedrijf zorgt goed voor me, ook in financieel opzicht. Dat is erg fijn.”

Ronald: “Wat ik miste in mijn oude werk, vind ik terug in dat wat ik nu doe. Ik word blij van het werken op de dwarslaesie-afdeling en van het directe contact. Ik hoef me ook met een hoop ondernemerszaken niet bezig te houden. Ik ben dus nu niet alleen student, maar ook werknemer in plaats van werkgever. Een totaal ander leven en dat bevalt me prima!”

Omscholen brengt nieuwe kansen met zich mee. Kansen die voor het grijpen liggen, als je ervoor gaat. Ronald en Annemie kennen als geen ander het wikken en wegen. De wijze raad kwam uit hun directe omgeving. Ronald: “Een vriend van mij die ook van de evenementenbranche switchte richting het vak van verpleegkundige, wees me op het feit dat je het nooit zeker weet. Hij gaf aan dat als het niks was, ik altijd terug kon. Daardoor voelde de stap ineens niet als een einde, maar een nieuw begin.” Annemie: “Mijn opa zei ‘je kunt een idee ook dood denken’. En dat is zo. Je moet het gewoon doen!”

Liever luisteren dan lezen? Dit is de podcast