Zo moeder, zo dochter

Mieneke werkt in Arnhem in het propedeuseteam als Opleidingsdocent Beeldende Vorming, Tessa geeft les in Nijmegen. Dat doet ze bij de Academische Lerarenopleiding Primair Onderwijs (ALPO). Ze startte daar, dankzij een tip van haar moeder, vorig jaar als Opleidingsdocent Taal en Taaldidactiek.

Zo moeder, zo dochter?

Mieneke: "Van buiten zijn er weinig overeenkomsten tussen ons. Op de Pabo weet zelfs lang niet iedereen dat wij moeder en dochter zijn. Als mensen dat horen, zijn ze vaak verbaasd."

Tessa: "In karakter lijken we wel op elkaar."

Mieneke: "We zijn loyaal, flexibel en hardwerkend. Daarnaast kijken we allebei eerst de kat uit de boom en laten we ons zien als we ons ergens prettig voelen."

Wat spreekt je aan bij de HAN? 

Tessa: "Het werken in een klein team. Wij geven aan de ALPO les in het 1e tot en met het 3e jaar. Als docenten groeien we mee met de studenten. Het is mooi om ze te ondersteunen bij wie ze willen worden als leerkracht."

Mieneke: “Samen met je team leid je een aantal groepen studenten op. Dat doet iedere collega vanuit zijn of haar expertise. Naast beeldende vorming begeleid ik studenten in de stage en geef ik lessen over didactiek en pedagogiek. Dat is breed, wat mij juist aanspreekt. Goede leerkrachten weten wat ze doen en waarom ze dat doen. In het curriculum van de HAN Pabo wordt dat benadrukt."

Tessa: "In mijn lessen geef ik praktische voorbeelden van hoe je een kind bijvoorbeeld met meer plezier kunt laten lezen. Studenten kunnen dit vervolgens gelijk gaan uitproberen in hun eigen stageklas."

Informeer je elkaar over dingen die op de HAN spelen?   

Mieneke: "Ja, vooral toen Tessa net op de HAN begon. Ze had veel praktische vragen en dan is een kort lijntje handig."

Tessa: "Op de HAN zijn er zoveel plaatsen waar informatie te vinden is. Het duurt even voordat je wegwijs bent in alle systemen. Gelukkig kon ik vragen hierover stellen aan mijn moeder. Daarnaast vroeg ik haar om advies over stagebegeleiding, omdat zij daar veel ervaring mee heeft."

Mieneke: "In coronatijd vonden de stagebezoeken online plaats. Tessa heeft er wel eens bijgezeten om te kijken hoe ik dat aanpakte."

Tessa: "Als mijn moeder straks met pensioen is, dan hoort ze via mij nog wat er speelt. Zo blijft ze op de hoogte."

Is je moeder/dochter een echte HAN-medewerker?

Tessa: "Ja, mijn moeder weet veel over de HAN, van vroeger uit. Ze heeft meegekregen hoe dingen gegroeid zijn in de organisatie en heeft een goed overzicht daarvan."

Mieneke: "Ik ben er helemaal mee vervlochten, want werk is een groot deel van mijn leven. De slogan 'Open Up New Horizons' past bij het onderwijs. Onderwijs is een leven lang leren, dat zeg ik ook tegen mijn studenten."

Tessa: "Dat is bijna inherent aan mensen die in het onderwijs werken. Je moet je horizon willen verbreden en je moet verder willen kijken. Bij de kennismakingsgesprekken met nieuwe studenten, vraag ik ze altijd wat ze aanspreekt aan de ALPO. Een mooi antwoord dat ik daarop kreeg was: 'Ik vind de mensen hier heel fijn'. Toen ik vroeg: 'Wat zijn dat dan voor mensen?', kreeg ik het antwoord: 'Dat zijn mensen die behulpzaam en sociaal zijn. En ze houden allemaal van spelletjes doen.' Het zijn mensen die op spelenderwijze willen leren."

Voor wie maak jij het verschil, en waarin?

Mieneke: "Lange tijd heb ik in het propedeuseteam gewerkt, dan maak je nieuwe studenten wegwijs. Dat vind ik heel erg leuk om te doen. De deur staat voor studenten altijd open, ze kunnen altijd binnenlopen als ze ergens mee zitten of vragen hebben."

Tessa: "Voor de student. Het is mooi om studenten te zien groeien. Je bent als docent een schakel in het web van identiteitsvorming van studenten. Zij gaan nadenken over wie zij zijn als leerkracht. Om dat mee te mogen maken en ze daarin te ondersteunen, daar ben ik de changemaker in."

Mieneke: “Voor mijn afscheid wilde ik iets bijzonders doen en ben ik gaan nadenken wat belangrijk was in mijn werk. In het begin van mijn loopbaan voelde ik me meer vakdocent dan opleider. Op een gegeven moment besefte ik me dat ik het vooral belangrijk vind om goede leerkrachten op te leiden. Het vakgebied blijft daar natuurlijk een belangrijk aspect van. De student begeleiden op het pad naar de leerkracht die hij of zij wil worden, daar draait het voor mij om. Voor ieder jaar dat ik gewerkt heb, heb ik een studentenportret gemaakt. Uiteindelijk heb ik in 2 jaar tijd 43 studenten geschilderd."