Als muziektherapeut kan Kenny van Diemen een belangrijke bijdrage leveren aan de doelen van andere zorgdisciplines, zoals fysiotherapie en logopedie. Ook kan hij met muziek cliënten tot rust brengen, zonder dat daar medicatie voor nodig is. Toch weten de behandelaren hem nog niet goed te vinden. Interprofessioneel leren en samenwerken kan een wereld van verschil maken.
Hoe ziet interprofessioneel leren en werken er voor jou uit in de praktijk?
Als vaktherapeut ben ik opgeleid om in een team samen te werken. Ik ben geen zelfstandig behandelaar, maar ondersteunend aan bijvoorbeeld de arts, psycholoog of psychiater. Muziektherapie is een relatief nieuw werkveld. Dat betekent dat je zelf het initiatief moet nemen om betrokken te worden bij de behandeling van cliënten.
Als muziektherapeut heb ik veel te bieden. Als er bijvoorbeeld onrust of spanning is op een afdeling, kan ik met muziek het (te) hoge energieniveau ombuigen naar een lager en positiever niveau. Ik kan ook bijdragen aan fysiotherapie door met muziek mensen in beweging te krijgen. En met spraak en zingen ondersteun ik de logopedie. Er zijn dus heel veel raakvlakken met andere disciplines, maar dat is nog niet voor iedereen duidelijk. Hierdoor word ik nog niet zo vaak ingezet als ik zou kunnen en willen.
Waarom is interprofessioneel leren en werken belangrijk?
Twee dagen per week werk ik bij Stichting Sint Anna in Boxmeer. Deze zorgorganisatie is in transitie van een verzorgingshuis naar een verpleeghuis voor ouderen met dementie. Nu we steeds complexere problematiek in huis krijgen, is het belangrijk dat we meer gaan samenwerken. Soms ga ik van start bij een cliënt terwijl een psycholoog of fysiotherapeut al geobserveerd heeft, de diagnose heeft gesteld of met behandeling is gestart. Als we meer samenwerken en elkaar vertellen waar we mee bezig zijn, kan ik makkelijker bijdragen aan de behandeling en het welzijn van de cliënten.
Wat levert interprofessioneel leren en werken op?
Voor mij vooral dat ik het wiel niet opnieuw hoef uit te vinden. Voor de cliënt betekent het dat we doelgerichter werken. Als een bewoner bijvoorbeeld net medicatie heeft gekregen van een arts om rustiger te worden, dan heeft het niet veel zin als ik daarna mijn werk kom doen. Als ik eerder was ingeschakeld, was de medicatie misschien niet nodig geweest. Als we het zorgtraject samen starten en informatie met elkaar delen, dan is het proces efficiënter en dat is prettiger voor de cliënt.
Wat is voor jou een uitdaging in interprofessioneel leren en samenwerken?
Ik zou het fijn vinden om eerder te worden ingeschakeld. Meestal word ik door het zorgpersoneel gevraagd om naar een bewoner te gaan. Zodra ik weet dat een arts of psycholoog betrokken is, dan meld ik mij bij hen. Andersom gebeurt dat nog weinig waardoor ik soms achter de feiten aan loop. Het zou mooi zijn als een arts of psycholoog vraagt: ‘Bij deze bewoner zien we dit of dit, wat kun jij betekenen?’.
Het zou ook helpen als ik vaker kan aansluiten bij het MDO. Daar heb ik wel eens uitgelegd wat ik doe en bij welke doelen ik zou kunnen ondersteunen. Dat is overigens de verantwoordelijkheid van alle partijen. Ook van mijn kant kan er meer initiatief getoond worden.
Wat zou je collega-muziektherapeuten adviseren?
Begin klein. Zoek koffiemomenten op en vraag andere zorgprofessionals waar ze mee bezig zijn. Vertel enthousiast over je werk en wat je hebt bereikt bij een bewoner. Het is belangrijk dat je elkaar kent, dan is het makkelijker om elkaar te vinden voor overleg.